Meteen voelde ik haar oma naar voren stappen. Ze voelde warm en zacht en dat zei ik Anna ook. “Nee” zei ze, terwijl ze en wenkbrauw optrok, helemaal niet eigenlijk. Blijf bij je info, dacht ik in mezelf. Wat wil je me vertellen, oma? Ik zag een wervelwind door de zachtheid heen (ik kan het niet anders uitdrukken). Ze had, zoals zoveel mensen, 2 kanten. Een zachte kant maar ook een niet zo fijne. Dat klopt, zei Anna. En ik voelde ook afstand. Jullie woonden ver uit elkaar maar er is ook een afstand tussen jullie ontstaan qua gevoel. Klopt allebei! Ik zie een afgelegen huis in een dunbevolkt gebied met heel veel natuur er om heen. Ik zie een lange zomeravond. En het is gezellig en fijn. Ik zie een doos met felgekleurd speelgoed waar je mee mocht spelen. Klopt dat? O ja, die was ik helemaal vergeten, inderdaad. Dat was altijd heel erg fijn. Het is gezellig met buiten eten en ik zie meerdere kinderen rondrennen en dollen. Nee, dat klopt niet. Ik was daar altijd alleen met m’n moeder. Hé, alweer een “nee”, wat is dit toch? Ik voelde dat na deze zomeravond er een shift plaats heeft gevonden in haar familie. Dat daarna alles veranderde en dat dit de laatste goede herinnering aan elkaar was. Daarna zijn ze elkaar uit het oog verloren. Maar hoe zat dat dan met die meerdere kinderen?
Ze vertelde dat ze zich die zomeravond nog kon herinneren en dat de sfeer goed was en ze zich geliefd voelde. En dat daarna haar oma afstandelijk en koud was en ronduit niet aardig voor haar. De andere kleinkinderen kwamen wel nog bij haar. Ik voelde een golf van spijt bij haar oma en in een keer snapte ik het: oma liet zien dat ze zich nu realiseerde hoe achtergesteld Anna zich gevoeld moet hebben. En ze liet een plaatje zien van alle kleinkinderen vrolijk en spelend bij elkaar. Dat ze voor haar allemaal gelijk waren. Dat ze spijt had dat ze daar niet harder haar best voor had gedaan. Anna brak en zei: Ik heb nu een heel ander beeld van mijn oma. Ik herinnerde mij haar als koud en gemeen maar er waren ook goede tijden en die laat ze nu zien. Dit is heel helend voor mij. Waar 2 Nee’s al niet toe kunnen leiden.